ΕΠΙΧΕΙΡΩ | Δυο νέοι που πάνε κόντρα στην κρίση του κατασκευαστικού κλάδου

Αρχικά Μάριε & Μάγδα, πείτε μας πώς ασχοληθήκατε με την αρχιτεκτονική; Τι σας οδήγησε στον χώρο αυτόν;

Mάριος: Οι γονείς μας ασχολούνταν με το αντικείμενο αρκετά χρόνια πριν. Ήταν εργολάβοι οικοδομών, πρακτικά έπαιρναν αντιπαροχές και έχτιζαν πολυκατοικίες, ένα αρκετά επικερδές επάγγελμα στα προ κρίσης χρόνια που όμως «κατέστρεψε» πολύ κόσμο που είχε ανοιχτεί το 2009.

Εγώ ήμουν πολύ μέτριος μαθητής όποτε το να γίνω πολιτικός μηχανικός το 2007 με την βάση στα 19.000 μόρια δεν φάνταζε πολύ πιθανό σενάριο. Άρχισα να το σκέφτομαι πρώτη φορά στη Β’ Λυκείου που άρχισα να διαβάζω λίγο πιο εντατικά και έξι μήνες πριν τις πανελλήνιες εξετάσεις αποφάσισα ότι αν δεν γίνω πολιτικός μηχανικός θα ξαναέδινα. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε!

Μάγδα: Εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας. Νομίζω άρχισα να σκιτσάρω  κάτι που έμοιαζε με κάτοψη από 8 ή 9 χρονών. Είχαμε γράψει μια έκθεση στο σχολείο σχετικά με το πως αντιλαμβανόμαστε το χώρο γύρω μας, κι εγώ είχα γράψει ότι βλέποντας ένα κενό χώρο στην πόλη (αντίθετα με τους συμμαθητές που έβλεπαν παιδικές χαρές), σκέφτομαι τι κτίριο μπορεί να δημιουργηθεί εδώ. Δεν πέρασα με την πρώτη φορά στην Πανελλήνιες, το πήρα πολύ βαριά, σκέφτηκα όλες τις άλλες εναλλακτικές, και τελικά αποφάσισα ότι 10 χρόνια ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας, ας μην το αλλάξω τώρα. Επομένως έδωσα 2^η φορά και από κει και πέρα όλα κύλησαν.

Τι εικόνα έχεις για τον κατασκευαστικό κλάδο στην Ελλάδα; Μπορεί να ξεπεράσει την κρίση που περνάει;

Μάριος: Ο κατασκευαστικός κλάδος στην προ κρίσης εποχή κινούσε κυριολεκτικά την ελληνική οικονομία. Σε μία κοινωνία που το όνειρο του μέσου Έλληνα ήταν να αγοράσει σπίτι και η ιδιοκατοίκηση ανέρχεται σε ποσοστά 90 % σε αντίθεση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο που κινείται σε επίπεδα της τάξης του 25 % όσοι ασχολούνταν με την κατασκευή είχαν πολύ υψηλές απολαβές. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση δεν θα επανέλθει ίσως και ποτέ. Ο τεράστιος όγκος αδιάθετων ακινήτων σε συνδυασμό με την αδυναμία των τραπεζών για παροχή νέων δανείων θεωρώ ότι θα παρατείνουν αυτή την κατάσταση τουλάχιστον για την επόμενη δεκαετία. Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα κινηθούμε εμείς σε αυτή την κατάσταση και τι ευκαιρίες μπορεί να παρουσιαστούν μέσα στην κρίση. Ο τουριστικός κλάδος μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη τόσο για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας όσο και για την εκ νέου εκκίνηση των κατασκευών. Βλέπουμε αναξιοποίητα ακίνητα στο κέντρο της Αθήνας να μετατρέπονται σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και νέες τουριστικές μονάδες να χτίζονται σε όλα τα νησιά της Ελλάδας.

Παρά την κρίση, πήρατε την απόφαση να δημιουργήσετε μια αρχιτεκτονική-κατασκευαστική εταιρία. Πείτε μας δυο λόγια για αυτήν την απόφασή σας. Πώς έχει ανταπεξέλθει η εταιρία σας μέσα στην κρίση;

Μάγδα: Για όλους εμάς που αρχίσαμε να δουλεύουμε μέσα σε αυτή την εποχή τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Δεν είχαμε επαγγελματική εμπειρία στην προ-κρίσης εποχή και έτσι πιο «εύκολα» παραλείψαμε τις αντικειμενικές δυσκολίες που παρουσιάζονται σε κάθε ξεκίνημα ειδικά κάτω από τέτοιες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες. Δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε δηλαδή την «κοιλιά» στις δουλειές που είχαν οι προηγούμενοι από εμάς – κάθε δουλειά που παίρναμε και κάθε βήμα που κάναμε ήταν ανοδικό. Αν έβλεπε κάποιος μεγαλύτερος αρχιτέκτονας ή μηχανικός τις αμοιβές  για τα πρώτα project που κάναμε πιθανότατα θα γέλαγε, αλλά για εμάς που δεν είχαμε μέτρο σύγκρισης ήταν οκ.

Μάριος: Κάπως έτσι λοιπόν μπήκαμε σε ένα γραφείο και μη έχοντας ουσιαστικά κάτι να κάνουμε προσπαθούσαμε σκεφτόμασταν τρόπους να προσεγγίσουμε πελάτες. Οι πρώτες δουλειές ήρθαν μέσω μηνυμάτων που στείλαμε από τα προσωπικά μας κινητά σε αγγελίες πώλησης κατοικιών για έγγραφα που χρειάζεται να είναι υπογεγραμμένα από μηχανικό. Έπειτα ήρθε μία μικρή ανακαίνιση μία καφετέριας στα γήπεδα ποδοσφαίρου του Β. Λάκη (έπαιζα από μικρός ποδόσφαιρο εκεί και άκουσα ότι θέλουν να κάνουν κάποιες αλλαγές!), έπειτα και άλλη σιγά – σιγά η ροή μας οδήγησε στο να στοχεύσουμε το αντικείμενό μας  στον σχεδιασμό και την κατασκευή επαγγελματικών χώρων. Με την MAMAproject όπως ονομάζεται η εταιρία μας, καταφέραμε μέσα σε λίγα χρόνια να ολοκληρώσουμε περισσότερα από 30 έργα που ποικίλουν από εστιατόρια και καφετέριες μέχρι κτήρια κατοικιών και ξενοδοχεία.

Πόσα άτομα απασχολεί αυτή τη στιγμή η εταιρία σας; Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιτυχίες, οι πιο σημαντικοί σταθμοί ως τώρα;

Μάριος: Απασχολούμε σε μόνιμη ή περιοδική βάση 10 άτομα, μηχανικούς, αρχιτέκτονες, interior designers, 3D visual experts, τοπογράφους, graphic designers & marketing consultants. Οι κατασκευές γίνονται με υπεργολάβους και εργάτες οι οποίοι απασχολούνται όποτε έχουμε κάποιο κατασκευαστικό έργο.

Μάγδα: Κάθε έργο είναι για εμάς σημαντικό και μας δίνει κάτι καινούριο, άρα θεωρητικά καθένα είναι σταθμός για το δικό του λόγο. Ωστόσο δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ξεχωριστά σαν το σημαντικότερο σταθμό στην πορεία της εταιρίας τη συνεργασία με τον ΟΠΑΠ από τον Οκτώβριο του 2016. Η MAMAproject καλείται να συμμετέχει στο concept design και τη μελέτη εφαρμογής στο project των VLT’s (αφορά στα καταστήματα ΟΠΑΠ Play) και να παρέχει γενικότερες αρχιτεκτονικές υπηρεσίες και 3D visualization μέχρι και σήμερα, κάτι το οποίο μας κάνει ιδιαίτερα περήφανους.

Πείτε μας δυο λόγια και για το “The Athenians Modern apartments”.

Μάριος: Παρατηρώντας την ραγδαία τουριστική ανάπτυξη του κέντρου της Αθήνας τα τελευταία χρόνια άρχισαν οι πρώτες σκέψεις για την επέκταση της εταιρίας και στον τουριστικό κλάδο.  Το Μάιο του 2017 αποφασίζουμε να επενδύσουμε σε ένα τουριστικό κατάλυμα διαφορετικό από τα άλλα. Κάπως έτσι νοικιάσαμε έναν χώρο γραφείων στην πλατεία Συντάγματος τον οποίο σχεδιάζουμε από την αρχή και ανακατασκευάζουμε ριζικά, δημιουργώντας το “The Athenians Modern apartments”, ένα σύμπλεγμα πέντε θεματικών διαμερισμάτων εμπνευσμένων από τα χρώματα της Αθήνας τα οποία έχουν θέα στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Το κατάλυμα ανοίγει τις πόρτες του τον Οκτώβριο του 2017 και γίνεται μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κορυφαία επιλογή των ταξιδιωτών με πληρότητα που ξεπερνά το 90%, λαμβάνει ειδική διάκριση από την booking.com με βαθμολογία 9,8/10 και συγκαταλέγεται ήδη στα top 5% BnB’s στην Αθήνα.

Ποια είναι η φιλοσοφία σας για την αρχιτεκτονική; Ποιο στυλ ακολουθείτε και πρεσβεύετε;

Μάγδα: Η φιλοσοφία μας κυμαίνεται πάντα γύρω από το συνδυασμό της λειτουργικότητας και της αισθητικής – πώς δηλαδή θα δημιουργούμε έργα που και τα 2 αυτά στοιχεία θα είναι σε ισορροπία. Πιστεύουμε ότι ένας χώρος είτε επαγγελματικός είτε κατοικίας, δημιουργείται για να εξυπηρετεί τον άνθρωπο και την κλίμακά του, κι όχι για να λειτουργεί μουσειακά. Δεν ακολουθούμε κάποιο συγκεκριμένο στυλ, γιατί κάθε project έχει το δικό του χαρακτήρα, και το στοίχημα είναι να μπορείς να προσαρμόζεσαι σε αυτόν και να δημιουργείς κάθε φορά το ιδανικό για τις συνθήκες αποτέλεσμα. Αν πρέπει να ορίσουμε εμείς το στυλ στην αρχή κάποιου concept, μας ιντριγκάρουν τα vintage στοιχεία, το eclectic στυλ, αλλά και οι έθνικ πινελιές που μπορούν να μπουν σε έναν χώρο. Θα αποφεύγαμε τα  industrial και τα βαριά στοιχεία πια, γιατί τα βρίσκουμε παρωχημένα, αλλά και πάλι, όλα είναι σχετικά!

Τι συμβουλές θα δίνατε σε νέους και νέες που θέλουν να ασχοληθούν με την αρχιτεκτονική;

Μάριος: Αυτή είναι λίγο περίεργη ερώτηση γιατί είμαστε και εμείς πολύ νέοι! Η συμβουλή μας είναι να ακολουθούν τα όνειρα τους, να έχουν στόχους και να πορεύονται με σταθερά βήματα προς αυτούς. Να μην περιμένουν τις ιδανικές συνθήκες για να ξεκινήσουν και να διεκδικούν αυτό που πιστεύουν ότι αξίζουν. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε πει ότι «Πρέπει να εγκαταλείψουμε την ελπίδα πως ο καιρός θα φτιάξει, πρέπει να μάθουμε να πορευόμαστε μέσα σε άστατο καιρό».  Είναι λοιπόν υποχρέωση όλων μας να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς και να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση με κριτική σκέψη και διάθεση για δημιουργία. Άλλωστε είναι «υποχρέωση» της δικής μας γενιάς να στηρίξουμε τη χώρα μας για έχει το μέλλον που τις αξίζει αν δεν τα καταφέρουμε θα είμαστε υπόλογοι στα παιδιά μας ακόμα περισσότερο από ότι είναι οι γονείς μας σε εμάς για την κατάσταση που μας παραδώσαν.

Μάγδα: Γενικά το πιο εύκολο είναι κανείς να «κλαίγεται» για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, και να αποτελεί αυτό την πανάκεια για την άρνηση μας να παλέψουμε. Ας αναρωτηθούμε στο τέλος της κάθε μέρας αν έχουμε κάνει το καλύτερο που μπορούμε, κι αν όχι ας αρχίσουμε να το κάνουμε κι ας αφήσουμε τις γκρίνιες!